Του Πελοπίδα-Παναγιώτη Κουλούρη,
Αισίως βρισκόμαστε δεκαεννιά μέρες πριν τη διεξαγωγή των πρόωρων εθνικών εκλογών της 7ης Ιουλίου και τα κόμματα παρουσιάζουν τους υποψηφίους βουλευτές τους. Κυβερνών κόμμα και αντιπολίτευση υπόσχονται πολλά με επίκεντρο την βελτίωση της οικονομικής κατάστασης της χώρας, της μεσαίας τάξης, την ενίσχυση των χαμηλών στρωμάτων και την προσέλκυση επενδύσεων – υπόσχεση, που την έχουμε ακούσει από όλα τα κόμματα εξουσίας, αλλά χωρίς ιδιαίτερο αποτέλεσμα. Βέβαια, και από προσωπική εμπειρία, παρατηρείται, πως σε αυτή την προεκλογική περίοδο συναντάμε κάτι παράδοξο. Από το 2009, που ο γράφων θυμάται τις προεκλογικές περιόδους εθνικών εκλογών, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης υποσχόταν, πάντα, περισσότερα από το κυβερνών κόμμα, το οποίο θα λέγαμε, πως ήταν κάπως πιο συγκρατημένο, με λιγότερη παροχολογία στο πρόγραμμά του, διότι δεν ήθελε να εκτεθεί ακόμα περισσότερο από την φθορά, που του είχε προκαλέσει η εξουσία. Από τις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009 έχουν διεξαχθεί συνολικά τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις για την ανάδειξη των αντιπροσώπων μας στην εθνική αντιπροσωπεία. Στις εκλογές Μαΐου – Ιουνίου 2012 και Ιανουαρίου – Σεπτεμβρίου 2015, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε κάθε αναμέτρηση υποσχόταν ό,τι ήταν δυνατόν προκειμένου να εξασφαλίσει την εξουσία, ασχέτως αν μετά την ανάληψη των καθηκόντων, αντιλαμβανόταν, πως δεν ήταν δυνατόν να εφαρμοστεί κάθε υπόσχεση, που είχε δώσει. Γι’ αυτό το λόγο και το κυβερνών κόμμα συνιστούσε ψυχραιμία στην αξιωματική αντιπολίτευση, καθώς γνώριζε πως ήταν αδύνατον να εφαρμοστούν όσα υποσχόταν το, εν δυνάμει, κυβερνών κόμμα. Αλλά ας αφήσουμε τις εκλογικές αναμετρήσεις του παρελθόντος, και ας ασχοληθούμε με το παρόν.
Το παράδοξο σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, είναι πως το κυβερνών κόμμα υπόσχεται περισσότερα από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και το κόμμα, που εν δυνάμει θα αναλάβει και τη διακυβέρνηση της χώρας. Το θετικό είναι, πως η Νέα Δημοκρατία είναι σχετικά συγκρατημένη και στις ομιλίες του ο αρχηγός της είναι προσεκτικός με τις προεκλογικές δεσμεύσεις, ίσως διότι γίνεται σταδιακά αντιληπτό, πως η κοινωνία είναι κουρασμένη από υποσχέσεις και περιμένει δράση. Το κυβερνών κόμμα, από την άλλη, προσπαθεί να μειώσει τη διαφορά από τη ΝΔ, προκειμένου την επόμενη μέρα να μπορεί να ακολουθήσει τις εξελίξεις και να μη διασπαστεί, λόγω των εσωκομματικών εξελίξεων. Θα αναφερθούν ορισμένες προεκλογικές δεσμεύσεις, οι οποίες αν μη τι άλλο παρουσιάζουν ένα ενδιαφέρον. Για τα ίδια προβλήματα πρότεινε λίγο πιο «τολμηρές» λύσεις από το 2015. Βέβαια τότε, το περιεχόμενο των υποσχέσεων ήταν περισσότερο «τολμηρό» με εκφράσεις, όπως «θα καταργήσουμε το Μνημόνιο με ένα νόμο και ένα άρθρο».
Το κυβερνών κόμμα ζητά την ψήφο του εκλογικού σώματος για μία νέα τετραετία με μείωση προκαταβολής φόρου στο 50%, η οποία προκαταβολή είναι στο 100% και το επέβαλε η ίδια, μείωση ΕΝΦΙΑ κατά 30% μεσοσταθμικά για το 2020 και -50% για τις χαμηλές και μεσαίες περιουσίες, ενώ τον Ιανουάριο του 2015 η δέσμευση ήταν για πλήρη κατάργησή τού. Μείωση Φ.Π.Α. από το 13% στο 11%, το οποίο 13% ψηφίστηκε προεκλογικά, λίγες μέρες πριν τις ευρωπαϊκές κάλπες. Μεγάλο ενδιαφέρον έχει της «παροχολογίας το ανάγνωσμα» και στα εργασιακά, καθώς υπόσχονται 500.000 νέες και ποιοτικές δουλειές, οι οποίες, σίγουρα δε μπορούν να εξασφαλιστούν από προσλήψεις στο Δημόσιο. Αύξηση κατώτατου μισθού κατά 7,5% το 2020 και άλλο ένα 7,5% το 2021. Βέβαια, το 2015 το ίδιο κόμμα υποσχόταν επαναφορά κατώτατου στα 751, κάτι που δεν συνέβη, παρά μόνο μία αύξηση που δεν αγγίζει καν αυτό το ποσό. Προσλήψεις στην υγεία –10.000 – και στην παιδεία –15.000-. Σίγουρα, θα πρέπει να καλυφθούν άμεσα οι κενές θέσεις σε νοσοκομεία και σχολεία, αλλά η νοοτροπία της τακτοποίησης «ημετέρων» θα πρέπει να πάψει να υπάρχει να υφίσταται –κάτι, που σχετίζεται με όλα τα κόμματα -. Όλα τα παιδιά σε βρεφονηπιακούς σταθμούς. Η ίδια υπόσχεση δόθηκε και το 2015 και δεν τηρήθηκε, με τα όποια προβλήματα δημιουργούνταν, κάθε χρόνο για τις οικογένειες. Διπλασιασμός ξένων άμεσων επενδύσεων και αύξηση εξαγωγών στο 50% του ΑΕΠ μέχρι το 2029. Για να αυξηθούν οι επενδύσεις θα πρέπει να υπάρχει σταθερό φορολογικό σύστημα, ένας τομέας, στον οποίο η Ελλάδα υστερεί. Παράλληλα, η παρούσα κυβέρνηση δεν έχει δείξει τη διάθεση να προχωρήσει όσες επενδύσεις έχουν “κολλήσει” και να θεσπίσει φορολογικό σύστημα ευνοϊκό προς τις επιχειρήσεις, που σκοπεύουν να επενδύσουν.
Εν έτη 2019, με την Ελλάδα να βρίσκεται εντός δημοσιονομικής προσαρμογής, ήδη εννέα χρόνια, οφείλουν όλα τα κόμματα να σέβονται την οικονομική κατάσταση της κοινωνίας και για οτιδήποτε δεσμεύονται, ειδικά σε προεκλογικές περιόδους, να επικρατεί ο ρεαλισμός στο περιεχόμενο των όσων λέγονται και να μην προσπαθούν να δημιουργούν ελπίδες, οι οποίες, τις περισσότερες φορές και οι περισσότερες εξ’ αυτών δε μπορούν να εφαρμοστούν, τουλάχιστον στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Εξάλλου και ο κόσμος, πλέον, που ανησυχεί για την επόμενη μέρα δεν πείθεται, σε μεγάλο βαθμό, από τις προεκλογικές υποσχέσεις των κομμάτων, ακόμα και σε αντίστοιχες προεκλογικές περιόδους κατά την περίοδο της κρίσης.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1996. Το 2014 ξεκίνησε τις σπουδές του, στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Πάντειου Πανεπιστημίου αποφοιτώντας το 2018. Τον Οκτώβριο ξεκίνησε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Νεαπόλεως Πάφου στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα "Νεότερη και Σύγχρονη Ευρωπαϊκή και Ελληνική Ιστορία". Στο OffLine Post αρθρογραφεί για τις κατηγορίες Πολιτικού και Ιστορίας.
