Του Μανώλη Στυλιανάκη,
Πολλοί έμειναν «αποσβολωμένοι» με την κίνηση του Ευάγγελου Βενιζέλου να αποχωρήσει από το ΚΙΝ.ΑΛ, κυρίως δε από την αιτία που τον οδήγησε σ’ αυτή την απόφαση. «Πάει τρελάθηκε η Φώφη», «Μα καλά, δεν βλέπει ότι αυτό θα τις κοστίσει εκλογικά στις κάλπες;» ήταν μερικές από τις αντιδράσεις στο άκουσμα τις είδησης που ούτε λίγο ούτε πολύ έλεγε ότι εκπαραθύρωσε τον Ευάγγελο Βενιζέλο από την παράταξη της οποίας είχε ηγηθεί στο πρόσφατο παρελθόν με μεγάλη επιτυχία ως πρόεδρος του κόμματος και συμπρωθυπουργεύων στη συγκυβέρνηση του 2012. Δεν έχει παρέλθει, άλλωστε, μεγάλο χρονικό διάστημα από το 2012, όταν ως Υπουργός Οικονομικών φιλοτέχνησε το PSI, χάρη στο οποίο διαγράφτηκε εν μια νυκτί το μισό χρέος της Ελλάδας, ενέργεια που ασφαλώς του πιστώνεται ως η μοναδική εστεμμένη με επιτυχία προσπάθεια διαγραφής ελληνικού χρέους.
Η δήθεν διελκυστίνδα για τη θέση στο ψηφοδέλτιο επικρατείας δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μία αφορμή ή μάλλον προσχηματική πρόφαση, ώστε να δείξει μ’ αυτόν τον τρόπο η ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛ στον τέως πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, με περισσή απρέπεια θα συμπλήρωνα εγώ, την εξώπορτα. Η κίνηση αυτή της αποπομπής του κυρίου Βενιζέλου, ενός βαρυσήμαντου πολιτικού προσώπου, αφενός θα επηρεάσει τους εκλογικούς συσχετισμούς, αφετέρου σηματοδοτεί την αλλαγή πλεύσης που επιθυμεί η κυρία Γεννηματά για το κόμμα της προς τα εδάφη της ελληνικής ριζοσπαστικής αριστεράς, τώρα που ξεφορτώθηκε τα «κεντρώα βαρίδια»…
Αναλυτικότερα, ποιος κερδίζει και ποιος χάνει με αυτήν την κίνηση;
Προφανώς χάνει το ΚΙΝ.ΑΛ. Θα χάσει σε πολιτική επιρροή και εκλογική δυναμική. Ήδη βιώνει σεισμικές δονήσεις, καθώς πολλά μεσαία στελέχη που πρόσκεινται στον πρώην πρόεδρο του κόμματος ανακοίνωσαν την παραίτησή τους στο άκουσμα της αποχώρησης του Βενιζέλου και σίγουρα θα ακολουθήσουν αποσυσπειρώσεις ψηφοφόρων. Σύμφωνα μάλιστα με πληροφορίες από το περιβάλλον του Κώστα Σημίτη, ο πρώην πρωθυπουργός δηλώνει «κεραυνοβολημένος και θυμωμένος» με τα καθέκαστα.
Ποιος κερδίζει; Προφανώς η ΝΔ! Ο Βενιζέλος, ήδη ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και αργότερα ως ηγετικό στέλεχος του ΚΙΝ.ΑΛ είχε ταχθεί κατά «της στρατηγικής των ίσων αποστάσεων» και υπέρ της συγκρότησης ενός δημοκρατικού μετώπου με τη ΝΔ κατά των λαϊκιστικών κομμάτων των ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛ. Είναι προφανές πως το όντως προοδευτικό και κεντρώο τμήμα του ΚΙΝΑΛ, αν πρόκειται να μετακινηθεί κάπου άλλου, σίγουρα θα κινηθεί προς την πολυσυλλεκτική και πλειομερή ΝΔ. Δεν υπάρχει άλλη μείζονα πολιτική δύναμη, πλην της πληθωρικής ΝΔ, που θα μπορούσε να το απορροφήσει. Η απόφαση της κυρίας Γεννηματά καθιστά τους κεντρώους του ΚΙΝΑΛ δυνητικούς ψηφοφόρους της κεντροδεξιάς παράταξης, οι οποίοι θα προσφέρουν στη ΝΔ την ώθηση που χρειάζεται για να κερδίσει την πολυπόθητη αυτοδυναμία και ως εκ τούτου θα έχει ως φυσικό επακόλουθο την εκλογική ενδυνάμωση της ΝΔ, καθιστώντας πιο επιτεύξιμο και ρεαλιστικό το σενάριο της αυτοδυναμίας. Το ΚΙΝΑΛ από την άλλη θα έχει απωλέσει την προοδευτική και σοσιαλφιλελεύθερη πτέρυγα της παράταξης, εγκαταλείποντας το κόμμα στις ορέξεις των καλοθελητών συριζαϊζόντων αριστεριστών, απ’ αυτούς που την κρίσιμη στιγμή μεταπήδησαν στο ΣΥΡΙΖΑ κι έκτοτε έχουν αναλάβει εργαλαβικά τη γεφύρωση των δύο κομμάτων, αβαντάροντας ποικιλοτρόπως τη σύμπλευση με το ΣΥΡΙΖΑ. Ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ, διά στόματος στελεχών του, τοποθετήθηκε θετικά με την αποπομπή του Ευάγγελου Βενιζέλου από το ΚΙΝ.ΑΛ, προλειαίνοντας ενδεχομένως το έδαφος για μεταβενιζελικές συγκλίσεις.
«Μα καλά, για ποιο λόγο η Φώφη να θέλει να διευκολύνει το έργο του Μητσοτάκη;»
Ας υποθέσουμε ότι στις επικείμενες εκλογές η ΝΔ δεν καταφέρει να κερδίσει αυτοδυναμία. Σ’ αυτό το σενάριο, το ΚΙΝΑΛ, ως το «κόμμα της ευθύνης», αναγκαστικά θα πρέπει να βάλει στην άκρη την κομματική …περηφάνια και να συνεργαστεί αναγκαστικά με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη συντηρητική ΝΔ, στο πλαίσιο μιας κυβέρνησης συνεργασίας με κορμό την κεντροδεξιά παράταξη, που ασφαλώς θα υλοποιήσει την ατζέντα Μητσοτάκη. Προφανώς, μία τέτοια σύμπραξη θα το οδηγούσε σε εξαΰλωση, καθώς στη συνείδηση του πολιτικού του ακροατηρίου θα ταυτιζόταν με τη ΝΔ. Ειλικρινά, τι κομίζει δηλαδή το ΚΙΝ.ΑΛ στην εγχώρια πολιτική αγορά, αν ο μόνος ουσιαστικός ρόλος του στη πολιτική σκηνή θα είναι να κάνει την πατερίτσα της ΝΔ; Απολύτως τίποτα ως δεκανίκι της ΝΔ, απλά θα έχει διακοσμητικό χαρακτήρα. Όντως, αν η ύπαρξη του ΚΙΝ.ΑΛ στον κόσμο είναι να διακονεί τη ΝΔ, για ποιο λόγο να μην ψηφίσουμε κατ’ ευθείαν ΝΔ;
Αν όμως η ΝΔ κερδίσει με αυτοδυναμία, τότε ιδού πεδίο δόξης λαμπρόν για το ΚΙΝ.ΑΛ να ξεπλύνει το παρελθόν της συμπόρευσης με την δεξιά ΝΔ του Σαμαρά και να κάνει σκληρή αντιπολίτευση στη «συντηρητική και νεοφιλελεύθερη δεξιά του Μητσοτάκη», χωρίς να κινδυνεύει η βιωσιμότητα της κυβέρνησης, αφού η ΝΔ θα κυβερνάει αυτοδύναμος. Απλά θα κάθεται στο πάγκο και θα πετάει πέτρες στη τζαμαρία, μπας και αλιεύσει κάποιον αριστερό ακόλουθο του ΣΥΡΙΖΑ. Στην Ελλάδα υπάρχει μία τεράστια δεξαμενή αντιδραστικών φανατικά αντιδεξιών αριστεριστών ψηφοφόρων που αυτή τη στιγμή στεγάζονται στο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή τη στιγμή μονάχα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει το μονοπώλιο εκπροσώπησης της εν Ελλάδι αριστεράς, κάτι που στη συλλογιστική της Φώφης σημαίνει ότι υπάρχει χώρος για ένα αντίπαλο δέος. Τον ρόλο αυτό του ανταγωνιστή θα πρέπει να τον αναλάβει το ΚΙΝ.ΑΛ, το οποίο δεν θα καταφέρει ποτέ να κάνει την προαπαιτούμενη στροφή προς την αριστερά, αν προηγουμένως δεν αποφορτιστεί από τα «κεντρώα βαρίδια», όπως ο κύριος Βενιζέλος, όπερ και εγένετο. Μόνο με αυτοδυναμία της ΝΔ μπορεί να κάνει σκληρή αριστερή αντιπολίτευση μετεκλογικά μπας και καταφέρει να μπολιάσει στο ΚΙΝ.ΑΛ ψηφοφόρους του Σύριζα, δίχως να κατηγορηθεί ότι διεμβολίζει την πορεία της χώρας βάζοντας τις κομματικές σκοπιμότητες πάνω από το συμφέρον της χώρας. Το σκεπτικό είναι «άσε τη ΝΔ να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Ας κυβερνά μόνη της με αυτοδυναμία, όσο εμείς θα ψαρεύουμε στα θολά νερά της ριζοσπαστικής αριστεράς». Αυτή είναι η λογική της Φώφης πίσω απ’ το παράλογο γεγονός.
Όσον αφορά το μεταβενιζελικό μέλλον του ΚΙΝ.ΑΛ, αυτό προβλέπεται κάπως δυσοίωνο. Η νυν ηγεσία φιλοδοξεί να παλινορθώσει το ΚΙΝ.ΑΛ στα περασμένα μεγαλεία του παλαιού ΠΑΣΟΚ, ωστόσο θεωρώ πως το σχέδιο της Φώφης είναι ουτοπικό, υψηλού ρίσκου και δεν θα ευοδωθεί. Αντί να κάνει τη πραγματιστική στροφή προς τον Τρίτο Δρόμο του Τόνι Μπλερ, αντί να εξαγγείλει μία Σρεντερική «ατζέντα 2010», αντί να κάνει δηλαδή τη στροφή προς την μετριοπαθή κεντρώα εκσυγχρονιστική και φιλελεύθερη ευρωσοσιαλδημοκρατία, επέλεξε τελικά να επενδύσει πολιτικά στο λαϊκιστικό ψευτοδίλημμα «αριστερός νεοφιλελευθερισμός του ΣΥΡΙΖΑ-δεξιός νεοφιλελευθερισμός της ΝΔ», προμοτάροντας το ΚΙΝΑΛ, ως τον από μηχανής θεό που κρατάει ίσες αποστάσεις και θα πετύχει εκεί που οι άλλοι απέτυχαν, να οικοδομήσει δηλαδή έναν σοσιαλιστικό παράδεισο. Αν το ΚΙΝΑΛ πάει να κάνει αριστερή αντιπολίτευση στο ΣΥΡΙΖΑ, εσχάτως «ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία» μετά τη σύμπραξη έτερων αριστερών σχημάτων, απλά θα καταλήξει συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ. Διέλαθε μάλλον της προσοχής της Φώφης πως το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό και το ΚΙΝ.ΑΛ δεν είναι το μεγάλο ψάρι, εν προκειμένω. Αν εκσυριζαϊστεί το ΚΙΝΑΛ, τότε σε τι θα διαφέρει από το ΣΥΡΙΖΑ και γιατί ο μέσος ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ να προτιμήσει την φο μπιζού απομίμηση και όχι το ορίτζιναλ; Το ΚΙΝΑΛ φαίνεται πώς διέρχεται μέσα από συμπληγάδες πέτρες. Εκ δεξιών συμπιέζεται από την σαρωτική και καλπάζουσα ΝΔ, ενώ εξ αριστερών από τους ριζοσπάστες αριστερούς, απειλώντας το με σύνθλιψη. Ακόμα κι αν κάνει αριστερή αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί οι μετανοημένοι συριζαίοι να επιλέξουν ένα νερόβραστο κόμμα σαν το ΚΙΝΑΛ και όχι το κόμμα του Βαρουφάκη, που αν μη τι άλλο έχει ισχυρότερα αριστερά διαπιστευτήρια. Υπάρχει κι ένα τρίτο σενάριο βέβαια, αν και κάπως αξιολύπητο. Δεν θα συνεργαστεί ούτε με τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε με την ΝΔ, ούτε με κανέναν κι απλά θα μουμιοποιηθεί σ’ ένα αντιδραστικό κεντροαριστερό ΚΚΕ αυτοπεριχαρακωμένο σ’ ένα 4% που απλά θα βροντοφωνάζει ψυχαναγκαστικά ΌΧΙ προς όλους και όλα και προς πάσα κατεύθυνση, μόνο για να κάνει φασαρία σαν κύμβαλο αλαλάζον, έτσι για να δικαιολογεί την ύπαρξή του… Τι άδοξο τέλος…
Ο κόσμος και τα πάντα μέσα στον κόσμο, από τ’ άστρα του ουρανού μέχρι τους ανθρώπους, είναι σαν τις αυτοκρατορίες: ακμάζουν και παρακμάζουν. Το ΠΑΣΟΚ έκανε τον κύκλο του και το ΚΙΝ.ΑΛ δεν είναι παρά ο επιθανάτιος ρόγχος του πάλαι ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ. Κάποτε ήταν μεγάλο και τρανό, σήμερα είναι μικρό και νωχελικό. Κανένα κόμμα δεν είναι αιωνόβιο και τώρα μάλλον ήρθε η στιγμή που το ΚΙΝ.ΑΛ θα πρέπει να αποχαιρετίσει τα πολιτικά εγκόσμια. Το ερώτημα είναι αν θα το πράξει όρθιο ή γονατισμένο.
