Της Μαίρης Ουρουμίδου,
Οι πρώτες εκλογές της Ταϊλάνδης, ύστερα από το στρατιωτικό πραξικόπημα του 2014, έλαβαν χώρα την Κυριακή 24 Μαρτίου 2019. Οι συνθήκες όμως γύρω από τις οποίες πραγματοποιήθηκαν, φέρουν ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρουν και απαιτούν μια βαθύτερη ανάλυση ολόκληρου του κοινοβουλευτικού συστήματος της χώρας.
Το κοινοβούλιο, λοιπόν, της Ταϊλάνδης αποτελείται από 750 έδρες, οι 500 εκ των οποίων ονομάζονται «κατώτερες» και είναι οι μόνες που εκλέγονται από τον λαό. Αντιθέτως οι υπόλοιπες 250 «ανώτερες» έδρες επιλέγονται από τον στρατό της χώρας. Για να μπορέσει να αναλάβει κάποιος το αξίωμα του Πρωθυπουργού, θα πρέπει να κατέχει στο σύνολο 376 από τις 750 ψήφους του Κοινοβουλίου. Λαμβάνοντας ωστόσο υπόψη το γεγονός πως ήδη οι 250 θέσεις, οι οποίες προέρχονται από το σώμα του στρατού θα ψηφίσουν το ίδιο άτομο, εξυπηρετώντας με αυτόν τον τρόπο τα προσωπικά τους οφέλη, στην πραγματικότητα χρειάζεται απλώς από τους εναπομείναντες 500 βουλευτές, οι 126 να υποστηρίξουν την επιλογή του στρατού. Γνωρίζοντας επομένως τα παραπάνω δεν θα πρέπει να μας ξαφνιάζει το γεγονός πως το μεγαλύτερο κόμμα της χώρας, από το οποίο προήλθε και ο τελευταίος Πρωθυπουργός, Πραγιούθ Τσαν-Ότσα, είναι το στρατιωτικό κόμμα “Pralang Pracharath” (PPRP).
Τα δεδομένα εντούτοις φαίνεται να έχουν πάρει μια νέα τροπή με τις εκλογές του Μαρτίου. Συγκεκριμένα, η Εκλογική Επιτροπή της Ταϊλάνδης, η οποία είναι και η ίδια ορισμένη από τον στρατό, ενώ προβλεπόταν να ανακοινώσει τα αποτελέσματα το βράδυ της Κυριακής, ανακοίνωσε μόλις τους 350 εκλεγμένους την Δευτέρα και τους 150 την Παρασκευή. Δήλωσε μάλιστα πως η επίσημη έκβαση θα ανακοινωθεί, όπως δείχνουν όλα, τον Μάιο. Το μεγαλύτερο, ωστόσο, αντιπολιτευτικό κόμμα (Pheu Thai), του οποίου νέα αρχηγός έγινε η βουλευτίνα Sudarat Keyuraphan, καταδικάζει τον στρατό για κατάχρηση της εξουσίας. Παρόλο που το κόμμα της αντιπροσωπέυει το μεγαλύτερο ποσοστό των εδρών, δεν διαθέτει την απαραίτητη πλειοψηφία για την ανάδειξη Πρωθυπουργού.
Ο πρώην μάλιστα αρχηγός του “Pheu Thai” και πρώην Πρωθυπουργός της Ταϊλάνδης, Τακσίν Σιναουάτρα, ο οποίος βρίσκεται σε εξορία, προχώρησε σε βαρύτατες δηλώσεις εναντίον της Εκλογικής Επιτροπής και της συστηματικής νοθείας. Συγκεκριμένα έγραψε στο New York Times πως σε κάποιες περιοχές οι ψήφοι ξεπερνούσαν κατά πολύ τον αριθμό των ψηφοφόρων, φτάνοντας έως και το διπλάσιο ποσοστό, ενώ σε ορισμένα εκλογικά κέντρα οι άκυρες ψήφοι δίνονταν στο “Palang Pracharath” (το στρατιωτικό, δηλαδή, κόμμα). Τόνισε στη συνέχεια πως «Η εκλογική επιτροπή έχει την εξουσία να εκδίδει κυρώσεις γνωστές ως κόκκινες κάρτες σε υποψηφίους για αδίκημα. Αξίζει μια και η ίδια.»
Μεγάλος αριθμός ανθρώπων φαίνεται να συμμερίζεται την άποψη πως η εκλογική διαδικασία ήταν νοθευμένη και μάλιστα χωρίς να προέρχεται από την πλευρά της αντιπολίτευσης. Ανάμεσά τους και το «Ασιατικό Δίκτυο για Ελεύθερες Εκλογές» (ANFREL), το οποίο χαρακτήρισε τις εκλογές ως «ελαττωματικές». Όμοια το «Δημοκρατικό Μέτωπο για την Δημοκρατία εναντίον της Δικτατορίας» (UDD), με τα περίφημα, συμβολικά, κόκκινα μπλουζάκια, απαιτούν την επανακαταμέτρηση των ψήφων. Η απάντηση της Εκλογικής Επιτροπής απέναντι στις αντιδράσεις τόσο του λαού, όσο και των διαφόρων οργανώσεων, χαρακτηρίζεται από απόλυτη άρνηση. Ευαγγελίζονται, δηλαδή, πως τα στατιστικά που χρησιμοποιούνται από τα ΜΜΕ είναι λανθασμένα και έχουν ως σκοπό τον προπαγάνδα εναντίον της διαδικασίας. Η υπόθεση ωστόσο φαίνεται να είναι προς το παρόν σε εξέλιξη και η έκβαση παντελώς αβέβαιη.
Γεννηθείσα το 1998 στη Γεωργία, απόγονος Ποντίων προσφύγων της Σοβιετικής Ένωσης, μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη όπου και σπουδάζει στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Ως λάτρης της διεθνούς πολιτικής και ιστορίας, όποτε βρίσκει χρόνο από τις ακαδημαϊκές της ασχολίες, ταξιδεύει και λαμβάνει μέρος σε ευρωπαϊκά προγράμματα με σκοπό μια σφαιρική εικόνα της ανθρώπινης πραγματικότητας.
