Του Δημοσθένη Καμσή,
Βιομηχανία όπλων με συνέπεια τις πολεμικές εκστρατείες
Οι τεχνολογικές εξελίξεις έχουν καταφέρει να αλλάξουν πολλές καταστάσεις στην ανθρώπινη εξέλιξη, καθώς είναι γεγονός πως η ανάπτυξη της τεχνολογίας, ιδιαίτερα τους τελευταίους αιώνες, έχει καταφέρει να φέρει ριζικές αλλαγές σε όλους τους τομείς του ανθρώπινου βίου. Οι αλλαγές αυτές έχουν ως επί το πλείστον θετικότατο πρόσημο, συντελώντας στην περαιτέρω πρόοδο του ανθρώπινου γένους. Ωστόσο, δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ότι αυτή η τεχνολογική ανέλιξη έχει και αρκετές αρνητικές εκφάνσεις.
Πιο συγκεκριμένα, μια από αυτές τις αρνητικές πτυχές της τεχνολογικής μας ανέλιξης, μπορεί άμεσα να εντοπιστεί στον τομέα της πολεμικής βιομηχανίας, καθώς στις μέρες μας παράγονται με φρενήρεις ρυθμούς όπλα ολοένα και πιο καταστροφικά. Η συνεχής αυτή παραγωγή όπλων, αλλά και η προώθηση τους στις Ανατολικές χώρες, έχουν καταφέρει να φέρουν στον Ανατολικό κόσμο ένα «μαζικό κύμα καταστροφής» το οποίο δεν λέει να κοπάσει.
Οι εμφύλιοι πόλεμοι, και οι συνεχείς επιθέσεις των φανατικά θρησκευόμενων (ή αλλιώς χρηματοδοτούμενων) ομάδων, όπως το ISIS, έχουν φέρει το χάος. Ένα χάος που δεν μένει μόνο στην Ανατολή, αλλά σταδιακά εξαπλώνεται και στις δυτικές χώρες. Η Ανατολή είναι απλά η ρίζα του χαοτικού δέντρου. Ποια είναι η συνέχεια όμως αυτού του χάους;
Οι διαδοχικές επιθέσεις των χρηματοδοτούμενων τρομοκρατικών ομάδων, πέραν του σκοπού για το κύριο βασικό αγαθό, το οποίο είναι το χρήμα, φροντίζουν να μεταδώσουν ένα καινούριο και σαφές μήνυμα: Ένα δυνατό και κυρίαρχο Ισλάμ. Ένα Ισλάμ που θα επεκταθεί σε όλο τον κόσμο με όποιο μέσο έχουν οι τρομοκρατικές αυτές ομάδες στην διάθεση τους. Η ρίζα λοιπόν της επέκτασης αυτής, είναι οι καταστροφές σε χώρες όπως το Ιράκ και η Συρία. Αποτέλεσμα; Εκατόμβες νεκρών, πόλεις ολικά κατεστραμμένες και δεκάδες χιλιάδες τραυματίες…
Προσφυγικά κινήματα ως επιπτώσεις των πολεμικών εκστρατειών
Αν κάποιοι άνθρωποι, ήταν πιο… τυχεροί από αυτήν την κατάσταση και επέζησαν, τότε σίγουρα θα αναγκάστηκαν να σπεύσουν σε άλλες πολιτείες. Ευρωπαϊκές. Οικογένειες ανθρώπων που έχασαν τα πάντα και δεν ήξεραν τι τους ξημερώνει την επόμενη μέρα. Και εδώ ξεκινάει η επέκταση, ή αλλιώς η συνέχεια του «χάους» που έφερε ο πόλεμος.
Σας θυμίζει κάτι όλη αυτή η ιστορία; Mα φυσικά. 1922, Μικρασιατική καταστροφή. Ένα τεράστιο ρεύμα Ελλήνων προσφύγων από την σημερινή Τουρκία, προς την Ελλάδα. Ίδια προβλήματα, ίδιες λύσεις, ίδια νεότερα προβλήματα αυτών των λύσεων, και πάει λέγοντας. Δεν λένε άδικα ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Στο μυαλό τον περισσότερων υπήρχε ένα πράγμα. Ταξίδι προς Τουρκία, από εκεί καράβι για τα νησιά του Βορειοδυτικού Αιγαίου, έπειτα στην Αθήνα ή και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας και όχι μόνο, και από εκεί, στην Δυτική Ευρώπη. Άλλοι τα κατάφεραν, άλλοι έμειναν στην μέση και προσπαθούν ακόμα, εγκλωβισμένοι λόγω των κλειστών συνόρων, και άλλοι σκοτώθηκαν. Οι τελευταίοι, είτε πνίγηκαν στις θάλασσες του Αιγαίου, είτε πέθαναν από τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης, όπως η έλλειψη στέγης, τροφής, νερού αλλά και φαρμακευτικής περίθαλψης.
Ρατσισμός και ξενοφοβία
Και σαν μην έφταναν όλα αυτά, όσοι επέζησαν, από αυτές τις συνθήκες είχαν να αντιμετωπίσουν (και ακόμα αντιμετωπίζουν), τα απίστευτα κύματα ρατσισμού και ξενοφοβίας από τους ντόπιους.
Οι Έλληνες πρόσφυγες για παράδειγμα, επέζησαν, εντάχθηκαν (με δυσκολίες σαφώς) στην κοινωνία και έκαναν απογόνους. Η ειρωνεία της υπόθεσης όμως είναι ότι ορισμένοι απόγονοι των συγκεκριμένων προσφύγων, έχουν ρατσιστικές τάσεις προς τους σημερινούς πρόσφυγες. Δεν είναι απίστευτο; Να φέρονται με ρατσιστικό τρόπο σε κόσμο που αντιμετωπίζει τώρα μία κατάσταση, την οποίαν αντιμετώπιζαν οι πρόγονοί τους πριν περίπου έναν αιώνα. Με ανάλογο τρόπο φέρονται και ορισμένοι απόγονοι των ανθρώπων, που πάταξαν τον Ναζισμό στην Ελλάδα το 1940 στον Β’ Παγκόσμιο! Άραγε πως να αισθανόντουσαν οι προγονοί τους, αν βρίσκονταν στην ζωή σήμερα;
Όλα αυτά όμως έχουν μία αιτία. Είτε είναι έλλειψη γνώσης, είτε είναι έλλειψης σωστής παιδείας. Πάντως μία σοβαρή αιτία ξενοφοβίας και ρατσισμού θα μπορούσαν να αποτελούν οι βομβιστικές επιθέσεις σε Παρίσι και Βρυξέλλες.
Σίγουρα βέβαια, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι στις μεταφορές πληθυσμών δεν βρίσκονταν καθόλου μέλη των τρομοκρατικών οργανώσεων. Για αυτό οι κυβερνήσεις αλλά και ο κόσμος, φρόντισαν να πάρουν τα μέτρα τους: Κλείσιμο των συνόρων για τους πρόσφυγες, από τις κυβερνήσεις, ρατσιστικές επιθέσεις από τον κόσμο. Θωρακισμός. Αύξηση του ποσοστού των εθνικιστικών κομμάτων στα ευρωπαϊκά κράτη. Όλα αυτά από την αύξηση της ξενοφοβίας. Ο ευρωπαϊκός κόσμος ένιωσε έντονα την απειλή από τον «ανατολικό». Και είναι λογικό να αντιδράσεις, διότι πάνω στον τρόμο και στον φόβο κάνεις πράγματα είτε σκέφτεσαι, είτε δεν σκέφτεσαι. Το θέμα είναι όμως ότι η έλλειψη σκέψης, αδικεί τις καταστάσεις.
Ο κόσμος νιώθει απειλή, και θέλει να προστατευθεί. Δεν υπολογίζει,δεν σκέφτεται, αντιδράει μόνο για το «εγώ του». Αυτό το «εγώ», έχει φέρει δυστυχώς αυτήν την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η σημερινή κοινωνία. Έτσι λοιπόν κάνει ότι τον παίρνει για να προστατεύσει τον ίδιο, την οικογένεια του. Δεν σκέφτεται όμως. Δεν σκέφτεται ότι εκεί έξω, στην αντίπερα όχθη, υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι, οι οποίοι ταλαιπωρήθηκαν και ταλαιπωρούνται από την σημερινή κατάσταση του πολέμου. Δεν σκέφτεται ότι, όπως αυτός θέλει να προστατεύσει την οικογένεια του, έτσι θέλουν και οι υπόλοιποι άνθρωποι,οι οποίοι βρίσκονται σε πολύ χειρότερη κατάσταση. Δίχως στέγη, δίχως τρόφιμα, δίχως ελπίδα ίσως. Ο μέσος Ευρωπαίος, επηρεασμένος σαφώς από την προπαγάνδα ορισμένων ΜΜΕ, τα οποία θέλουν να διαδώσουν τον τρόμο, έχει στο μυαλό του ότι ο κάθε άνθρωπος που έρχεται από την Ανατολή είναι επικίνδυνος ή και ότι ακόμα και αν υπάρχουν πρόσφυγες, δεν τον ενδιαφέρει πως θα επιβιώσουν ή και αν θα επιβιώσουν. Γενικότερα, έχει στο μυαλό του ότι κάτι το οποίο προέρχεται από τις ανατολικές χώρες συνεπάγεται με το κακό. Αυτό γιατί; Περισσότερο λόγω των fake news και της προπαγάνδας, τα οποία έχουν συμβάλει ώστε να δώσουν αυτήν την εικόνα στο μυαλό του.
Αυτά, σε συνδυασμό με κάποια περιστατικά, που λαμβάνουν χώρα στην πραγματικότητα, τα τελευταία χρόνια, όπως για παράδειγμα διάφορες ληστείες και βιασμοί που έχουν τύχει να έχουν πραγματοποιηθεί από αλλοδαπούς, αλλά και διάφορες άλλες καταστάσεις, κυρίως στην τεράστια αστική ζούγκλα της Αθήνας, όπως για παράδειγμα η εγκατάσταση αλλοδαπών σε διάφορες περιοχές, όπως η Ομόνοια, τα Πατήσια, η Αγία Βαρβάρα και άλλες, έχουν στρέψει τον μέσο Έλληνα πολίτη απόλυτα κάθετο και ενάντια σε κάθε άνθρωπο διαφορετικής καταγωγής από αυτόν. Τόνισα την λέξη ”τύχει”, διότι σαφώς και τέτοια περιστατικά συμβαίνουν και από Έλληνες. Κάποιοι τους κατατάσσουν όλους στην ίδια κατηγορία: Ως κλέφτες και βιαστές. Και δυστυχώς, αυτό είναι το λάθος, να τους βάζεις δηλαδή όλους «στο ίδιο σακούλι’».
Προσωπικά έχω παρατηρήσει ότι σε οποιαδήποτε περιοχή της Ελλάδος, οι συμπεριφορές των ντόπιων προς τους αλλοδαπούς είναι δυστυχώς ίδιες. Είτε είναι μετανάστες, είτε είναι πρόσφυγες. Φτάνω σε σημείο να σκέφτομαι: Eάν αυτός έμπαινε στη θέση τους, θα του άρεσε να αντιμετωπίζεται έτσι; Φυσικά και όχι.
Συμπερασματικά, μπορούμε να δούμε πως συνεπάγονται οι έννοιες που αναφέραμε με λίγα λόγια. Το χρήμα φέρνει τεχνολογία. Η τεχνολογία φέρνει καλύτερα όπλα. Τα συμφέροντα (που αυτά είναι το χρήμα) φέρνουν πολέμους. Οι πόλεμοι, εκτός από θανάτους, έχουν ως αποτέλεσμα προσφυγικά κινήματα. Τα προσφυγικά κινήματα έχουν ως αποτέλεσμα, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία. Αποτελέσματα καταστάσεων εν έτει 2019. Αλλά όπως είπαμε δεν συμβαίνουν πρώτη φορά.
Προσωπική επιθυμία; Παγκόσμια ειρήνη. Τι θα φέρει; Γαλήνη, ηρεμία, αλληλεγγύη. Όσο όμως υπάρχει αυτό το «διαβολικό» αγαθό που λέγεται χρήμα, τα πράγματα δυστυχώς δύσκολα θα αλλάξουν.
Ο Δημοσθένης Καμσής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1997. Αποφοίτησε από το 3ο Γενικό Λύκειο Παλαιού Φαλήρου το 2015 και την ίδια χρονιά, ξεκίνησε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, στο Τμήμα Πολτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας, στην Μυτιλήνη. Σήμερα βρίσκεται στο 4ο και τελευταίο έτος των σπουδών του. Τον Ιούλιο του 2018, εν όψει της θερινής πρακτικής άσκησης της σχολής του, εργάστηκε στο athinorama.gr, όπου αρθρογραφούσε σχετικά με τα πολιτιστικά δρώμενα της Αθήνας.
