Της Ρένας Δανατζή,
Δεν ξέρω αν υπάρχει πιο χαρμόσυνο γεγονός από τον ερχομό ενός μωρού. Η παιδική φιγούρα, είναι πάντοτε συνδεδεμένη με την ελπίδα, την αθωότητα και την ευκαιρία που μας παρέχεται, να πλάσουμε έναν χαρακτήρα από το μηδέν. Ακόμα και αν η γυναίκα που κυοφορεί δεν είναι άμεσα οικείο πρόσωπο για εμάς, πάντοτε αγαπάμε να ακούμε τόσο ευχάριστες ειδήσεις και κατά κάποιον τρόπο, οικειοποιούμαστε την χαρά.
Η μητρότητα, όμως, αν το καλοσκεφτούμε, είναι κατά βάθος, μία διαδικασία – απόφαση ζωής. Είναι πολύ προσωπικό ζήτημα και δεν αφορά κανέναν μας περισσότερο από όσον αφορά την ίδια την μητέρα. Η δημιουργία ενός ανθρώπου, πέραν από θαύμα της φύσης, είναι και μία πολύ ιδιαίτερη, επίπονη και απαιτητική διαδικασία, η οποία χρειάζεται ετοιμότητα και σθένος.
Δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση, να θεωρούμε δεδομένο πως ένας γάμος, πρέπει να έχει ως άμεση συνέχεια μία εγκυμοσύνη. Οι εμμονές μας σε τέτοιου είδους κοινωνικά στερεότυπα, μας οδηγούν σχεδόν πάντοτε, στο να λειτουργούμε ως μοχλοί πίεσης σε γυναίκες που είτε αδυνατούν, είτε δεν επιθυμούν να αποκτήσουν παιδί όποτε το αποφασίσει ο περίγυρος.
Γιατί πρέπει να θεωρούμε την μητρότητα ως δεδομένη επιλογή; Για ποιο λόγο όλες οι γυναίκες πρέπει να γίνουν μητέρες σε συγκεκριμένα χρονικά πλαίσια και υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις; Μερικές γυναίκες, δεν είχαν ποτέ στόχο και όνειρο ζωής να γίνουν μητέρες. Και αυτό δεν είναι ούτε κακό, ούτε κατακριτέο. Είναι απλά μία πολύ προσωπική επιλογή στην οποία κανένας μας δεν μπορεί να έχει λόγο. Κάποιες γυναίκες γύρω μας, προτιμούν να πορευτούν στη ζωή τους εντελώς διαφορετικά. Η μητρότητα, ολοκληρώνει την γυναίκα που επιθυμεί να γίνει μητέρα. Σε καμία περίπτωση, δεν αναζωογονεί την γυναίκα που δεν επιθυμεί να ζήσει αυτή την διαδικασία.
Πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν το τραγικά λανθασμένο επιχείρημα: “Άλλες γυναίκες δεν μπορούν να κάνουν παιδί κι εσύ που μπορείς δεν θα κάνεις;”. Υπάρχει μία ειδοποιός διαφορά, μεταξύ του τι μπορούμε και του τι επιλέγουμε να κάνουμε στη ζωή μας. Σαφώς και μία γυναίκα η οποία βιολογικά μπορεί να κάνει παιδί είναι τυχερή. Αυτό βέβαια, δεν συνεπάγεται και με το ότι είναι υποχρεωμένη να εκμεταλλευτεί αυτή τη δυνατότητα. Η μητρότητα, είναι μία πολύ ιερή διαδικασία, στην οποία όμως, θεωρώ πως δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν όλες οι γυναίκες εξίσου σωστά. Επομένως, είναι πολύ σημαντικό, να είναι μία συνειδητή επιλογή και όχι μία απόφαση εξαναγκασμού.
Υπάρχει φυσικά και μία άλλη, πολύ μεγάλη μερίδα γυναικών, οι οποίες αδυνατούν να κυοφορήσουν. Για ποιο λόγο πιέζουμε αυτές τις γυναίκες να γίνουν μητέρες και τις αναγκάζουμε να μας δικαιολογηθούν εξιστορώντας μας το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν; Τι μας κάνει να θεωρούμε πως όλες οι γυναίκες είναι εξίσου δυνατές να αντιμετωπίσουν μία τέτοια κατάσταση και να μιλούν άνετα για αυτήν με ξένους ανθρώπους; Πολλές φορές, το υποτιθέμενο ενδιαφέρον μας, γίνεται λόγος να υποδαυλίζουμε την κατάθλιψη και την πίεση γυναικών που αδυνατούν να γίνουν μητέρες.
Η μητρότητα, είναι το πιο προσωπικό ζήτημα μίας γυναίκας. Κανένας μας δεν μπορεί και δεν δικαιούται να έχει λόγο για τον χρόνο και τον τρόπο με τον οποίο μία γυναίκα επέλεξε να γίνει μητέρα. Δεν μπορούμε να ρωτάμε διαρκώς και να πιέζουμε μία γυναίκα για το πότε επιτέλους θα αποφασίσει να γίνει μητέρα και προ πάντως, είναι απαγορευτικό να ρωτάμε δήθεν από ενδιαφέρον το αν μια γυναίκα δεν κάνει παιδί, επειδή δεν μπορεί.
Είναι σχεδόν εγκληματικό να πιέζουμε μία γυναίκα για κάτι τόσο προσωπικό και λεπτό. Το μόνο που οφείλουμε να κάνουμε είναι να χαιρόμαστε με την χαρά τους και να σιωπούμε με την σιωπή τους. Ο χώρος μας στην ζωή τους και τις αποφάσεις του αρχίζει και τελειώνει εδώ.
