Της Χρύσας Στεργίου,
Προ των πυλών η άφιξη του γεωτρύπανου της Exxon Mobil για να ξεκινήσει τις εργασίες του στο οικόπεδο 10 της κυπριακής AOZ. Πιο συγκεκριμένα, να πραγματοποιήσει ερευνητική γεώτρηση στον στόχο «ΔΕΛΦΙΝΟΣ», έναν από τους τρεις του οικόπεδου. Ανεμίζει έτσι το κόκκινο πανί στην Τουρκία, η οποία δημιουργεί μεγάλη ένταση στην Ανατολική Μεσόγειο, με μια σειρά από δηλώσεις και ενέργειες, ακόμα και με την απειλή χρήση βίας. Το ερώτημα είναι εάν αυτές της οι δηλώσεις μπορούν να της αποφέρουν το αποτέλεσμα που η ίδια επιθυμεί. Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή.
Η Τουρκία είναι μια χώρα η οποία με τις ενέργειες του Ρετζέπ Ταγίπ Ερδογάν φέρνει την χώρα του να βαδίζει συνεχώς πάνω στις κόκκινες γραμμές. Κάτι που την έχει φέρει αντιμέτωπη με πολλούς αντιπάλους επιφέροντας την εχθροποίηση των κατά παράδοση συμμάχων της . Η στρατηγική της Τουρκιάς είναι απλή και συνάμα περίπλοκη. Αφού προσπαθεί να μην είναι παραγκωνισμένη στο ενεργειακό παίγνιο της Ανατολικής Μεσογείου. Καθώς επιθυμεί να διεκδικήσει «τα δικαιώματα» της στο Αιγαίο όπως και αυτά του ψευδοκράτους. Μια ενεργεία που έχει ως στόχο την εκ της πλάγιας οδού είσοδο της σε αυτό το παίγνιο, είναι η προσπάθεια ανακήρυξης δική της ΑΟΖ στην περιοχή.
Μια άλλη στρατηγική εκφοβισμού θα λέγαμε είναι η τοποθέτηση, για πρώτη φορά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, από τον Υπουργό Άμυνας, Χουλουσί Ακάρ, το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» . Το δόγμα αυτό, εμπεριέχει τις διεκδικήσεις της στην ΑΟΖ της Κύπρου και στο Αιγαίο, αφήνοντας να εννοηθεί ότι δεν θα επιτραπεί σε κανέναν μια αυθαίρετη ενέργεια χωρίς να του έχει δοθεί πρώτα το πράσινο φως από την Άγκυρα, αμφισβητώντας έτσι κάθετα τα κυριαρχικά δικαιώματα των γειτόνων της. Ένα τέτοιο τρανταχτό παράδειγμα απαξίωσης της ελληνικής πλευράς είναι οι δηλώσεις του εκπροσώπου του κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, Ομέρ Τσελίκ, στέλνοντας έτσι φιρμάνι στην Ελλάδα ότι σε περίπτωση που επιχειρήσει να ασκήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα στο Αιγαίο θα βρεθεί μπροστά σε μια δυσάρεστη έκπληξη από την πλευρά της Τουρκιάς .
Όμως η Τουρκία είναι μια χώρα που θα την χαρακτήριζε τέλεια μία παροιμία: «σκυλί που γαβγίζει δεν δαγκώνει». Είναι μια χώρα λοιπόν που εάν τα ποσοστά της σιγουριάς της δεν φτάνουν στο 100% δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να πραγματοποιήσει καμιά από τις απειλές της. Πόσο μάλλον την απειλή της για ευθεία σύγκρουση με την Ελλάδα και την Κύπρο. Που έπειτα από την δήλωση του State Depeartment, που «επιβεβαίωσε τη μακρόχρονη αμερικανική πολιτική για τους πόρους στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κυπριακής Δημοκρατίας, και είπε επίσης ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να υποστηρίζουν τις κυπριακής ιδιοκτησίας προσπάθειες που διεξάγονται με τη διευκόλυνση του ΟΗΕ για την επανένωση του νησιού σε μια διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, που θα ωφελήσει όλους τους Κύπριους» την καθιστά αδύνατη. Επιπλέον κατά την συνάντηση των ΥΠΕΞ των ΗΠΑ και της Κυπριακής Δημοκρατίας έχουμε ακόμα ένα ευχάριστο γεγονός με την υπογραφή μιας δήλωσης προθέσεων των δυο χώρων για μια ανάπτυξη διμερών σχέσεων ασφάλειας.
Όλοι μας αντιλαμβανόμαστε πως το ενεργειακό σκάκι της Ανατολικής Μεσόγειου έχει παθιασμένους και ικανούς παίχτες και αναμένουμε τις εξελίξεις προσηλωμένοι.
