Του Κωνσταντίνου Φράγκου,
Η Συμφωνία των Πρεσπών, πέρα από την διευθέτηση του ονοματολογικού, προωθεί και την συγκρότηση μιας κοινής διεπιστημονικής επιτροπής που θα διεξάγει αλλαγές και στα εκπαιδευτικά εγχειρίδια. Η συνθήκη αναφέρει ότι οι αλλαγές θα γίνουν βασισμένες στα τεκμηριωμένα ιστορικά γεγονότα. Βάση των πολιτικών δηλώσεων οι αλλαγές έχουν στόχο να απαλείψουν κάθε στοιχείο προπαγάνδας από τα σχολικά βιβλία.
Τέτοιου είδους συμφωνίες έχουν γίνει και με άλλες γειτονικές χώρες και ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Αλβανία. Στην περίπτωση αυτή, η Ελλάδα αφαίρεσε σχεδόν κάθε αναφορά που θεωρούνταν εχθρική για την Αλβανία, όπως είναι ο όρος «Βόρειος Ήπειρος» και ο αυτονομιστικός αγώνας των Βορειοηπειρωτών. Κάποτε, αυτές οι αναφορές υπήρχαν σαν παράθεμα στα βιβλία της ιστορίας και πλέον δεν γίνεται κανένας λόγος σε αυτήν την πτυχή της ιστορίας. Η Αλβανία από την άλλη μεριά, όχι απλώς δεν προχώρησε σε αντίστοιχες ενέργειες αλλά, αντιθέτως, στα νέα σχολικά εγχειρίδιά της και συγκεκριμένα στο μάθημα της γεωγραφίας κάνει λόγο για τα σύνορα της φυσικής Αλβανίας, περιλαμβάνοντας μέσα τα Ιωάννινα, την Πρέβεζα, την Δυτική Μακεδονία και την Κέρκυρα, ενώ γίνεται και εκτενής αναφορά στην Τσαμουριά και την γενοκτονία των Τσάμηδων από τους Έλληνες.
Η εμπειρία μας λοιπόν από τέτοιες συνθήκες είναι ότι οποιαδήποτε διόρθωση των σχολικών βιβλίων «βασισμένη σε αυθεντικές, στοιχειοθετημένες, επιστημονικά στερεές ιστορικές πήγες και αρχαιολογικά ευρήματα» σημαίνει -για την Ελλάδα- και διαγραφή της εκάστοτε ιστορικής αναφοράς που μπορεί να ενοχλήσει τους γείτονες. Αυτό συμβαίνει, γιατί αυτές οι διεπιστημονικές επιτροπές βρίσκονται υπό την επίβλεψη των Υπουργείων Εξωτερικών των συμβαλλόμενων μερών και όχι από τα Υπουργεία Παιδείας, οι οποίες διορθώσεις γίνονται για διπλωματικές σκοπιμότητες και σε καμία περίπτωση για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας. Είναι φανερό ότι κανένας δεν επιλέγει αυτό ακριβώς το οποίο φαινομενικά υπογράφει. Ίσως αν τα ιστορικά γεγονότα γράφονταν από ειδικευμένους επιστήμονες και παρουσιαζόταν η ιστορία, όπως αυτή προκύπτει από στέρεες ιστορικές πηγές, να καταφέρναμε οι λαοί των Βαλκανίων να συμφιλιωνόμασταν και οι συγκρούσεις στην περιοχή μας να περιορίζονταν.
Οι λαοί των Βαλκάνιων οφείλουν να ξέρουν και για τον αυτονομιστικό αγώνα των Βορειοηπειρωτών, και για την Τσαμουριά, και για την ιστορία του Μέγα Αλέξανδρου, αλλά και για την πληθυσμιακή σύνθεση της Μακεδονίας τον προηγούμενο αιώνα. Η αλήθεια δεν πρέπει να τρομάζει κανέναν λαό στην περιοχή.
